Aristoteles is de grondlegger van de biologie. Gedreven door een ongebreidelde belangstelling, een scherp waarnemingsvermogen en een onverzadelijke drang tot ordenen en verklaren, organiseerde hij een grootschalig onderzoeksproject dat tot doel had de dieren- en plantenwereld in al haar verscheidenheid in kaart te brengen en begrijpelijk te maken. De resultaten van dit project vonden hun neerslag in verscheidene geschriften, zoals Over dieren (waarin de mens overigens een prominente plaats inneemt) en Over voortplanting.

Het gaat Aristoteles om meer dan een louter empirisch observeren van de verschijnselen. Hij is op zoek naar regelmaat en systematiek, naar kenmerken die dieren en diersoorten gemeen hebben en op grond waarvan ze in groepen kunnen worden ingedeeld.

In dit boek is een van de wezenstrekken van Aristoteles' filosofie concreet te volgen. Dat is de noodzakelijke ontwikkeling van mogelijkheid tot verwezenlijking, van vorm tot materie, van eikel tot eik.

Aristoteles' precieze waarnemingen en beschrijvingen hebben van zijn biologische werken een monument in de geschiedenis van de wetenschap gemaakt.